Collectie van onzekerheden
De Collectie van Onzekerheden is een virtuele collectie die haar oorsprong vindt in openbaar toegankelijke gedigitaliseerde erfgoedcollecties. Dankzij online catalogi en de voortschrijdende digitalisering van verschillende erfgoed-collecties leidt een zoekopdracht ondertussen niet alleen naar wetenschappelijke classificaties en beschrijvingen, maar ook naar de ‘notities’ of ‘opmerkingen’ over een object. Hoe meer de wetenschapper of archivaris een object annoteert en daarbij nuances en details verstrekt over de oorsprong van een object, hoe meer velden metwaarschijnlijke, onopgeloste en mogelijke interpretaties voor ons toegankelijk worden. Objecten die soms bevroren zijn op een bepaalde datum of gereduceerd tot één enkele functie kunnen nu het voorwerp worden van twijfel, en een ander mogelijk of nog niet opgetekend verhaal vertellen. De Collectie van Onzekerheden bestaat daarom uit alle items waarvan de metadata vocabulaire bevat dat onzekere tendensen uitdrukt, bijvoorbeeld omdat woorden als ‘waarschijnlijk’, ‘aannemelijk’, ‘misschien’, ‘bijna’, ‘soms’, ‘onzeker’, enz. er in voorkomen. De Collectie van Onzekerheden zal bestaan uit tien tot een paar duizend artikelen, afhankelijk van de gekozen talen of onzekerheidsniveaus, en de verschillende talen zullen geen identieke resultaten opleveren. Net als de kennis over de objecten, evolueert de collectie mee met de mate waarin onzekerheid wordt erkend als kennismodus in de wetenschappelijke wereld.
Project ontwikkeld door Marie Lécrivain en Colm o'Neill, geinitiëerd samen met Martin Campillo
Collectie: Art and History Museum (Carmentis)
Schetsmatige herkenning
Brood, Neus, Kangoeroe of Teddybeer?
Een foto uit de collectie van het Museum of Musical Instrument wordt verwerkt door een algoritme om contouren te detecteren. Het algoritme tekent de lijnen die het op de foto heeft gevonden een voor een. Terwijl het de contouren traceert, probeert een ander algoritme, een schetsdetector, te raden wat er wordt getekend. Is het brood? Een kangoeroe? Het is een teddybeer.
Schetsmatige herkenning (werktitel) is een poging om een dialoog uit te lokken met en tussen algoritmes, bezoekers en museumcollecties.
Project ontwikkeld door Nicolas Malevé en Michael Murtaugh
Collectie: Musical Instruments Museum (MIM)
Wanneer organische bomen de binaire boom ontmoeten
Wikipedia en Wikidata worden wereldwijd gebruikt om taalsoftware te trainen, zoals vertaalapps en autocomplete functies in zoekmachines. De gegevens van Wikipedia en Wikidata zijn toegankelijk en gratis, de informatie is up-to-date en bestaat in veel verschillende talen.
Wanneer organische bomen op zoek gaan naar hoe zij worden gerepresenteerd in deze databases, worden culturele en machtsstructuren zichtbaar. Dit werk maakt duidelijk dat bijvoorbeeld niet alle talen er op dezelfde manier aanwezig zijn. Bovendien leidt de zoekterm boom er naar individuele bomen, zoals de tamme kastanje die naast het huis van Anne Frank groeide. Waar zelfs een kind gemakkelijk een boom kan aanwijzen in het fysieke leven, is het concept van een boom een uitdaging voor programmeurs in de digitale wereld.
Dit is het gevolg van de classificatiecultuur die in de 18e eeuw heerste, en meer bepaald van de Zweedse arts en wetenschapper Carl Linnaeus. Zijn classificatiesysteem ligt aan de basis van de hedendaagse botanische nomenclatuur. Een boom is daarin onbestaande, vanuit de opvatting dat elke plant potentieel kan uitgroeien tot een boom, afhankelijk van het klimaat waarin die zich bevindt.
Wanneer organische bomen de binaire boom ontmoeten' geeft een stem aan bomen, algoritmes en mensen. Hun visuele verhalen geven een kritische blik op het creatieproces van apps en andere software die we dagelijks gebruiken.
Concept: Anaïs Berck
Uitwerking: Anaïs Berck, Gijs de Heij
Bomen: alle soorten van de families beschreven op Wikipedia
Code: Python, Sparqle, Turtle, Jinja, Imagemagick
Vorige versie: Koloniale Wikiplantkunde
Collecties: Wikidata, Wikipedia
Materiële reizen door andere realiteiten
Grote stapels en volumineuze, ruwe materialen, niet meer op hun plaats vanaf het moment dat ze door een museum werden verworven. In een accumulatieve, collectieve vorm, bevatten deze vitrines de omtrekken van grote hopen en stapels, van de massa van dit lichaam en jouw lichaam samen.
Breng je eigen haar en botten mee, en kom bij ons zitten.
Wij beloven je er doorheen te loodsen.
Project ontwikkeld door Mia Melvær en Phil Langley
Collectie: Art and History Museum (Carmentis)
Het gewicht van dingen
Het gewicht van de dingen brengt de onderhandelingsruimte naar voren in het proces dat er toe leidt dat een traditie of gewoonte tot immaterieel erfgoed wordt verklaard. Die ruimte blijft onzichtbaar in de inventaris zoals die in de database wordt weergegeven. Door een parallel te trekken tussen het zorgwerk dat mensen rond een erfgoed-element doen, en de formele actanten, zoals de formulieren waarmee elementen in de database worden ingevoerd, belicht dit project de geschiedenis van het immaterieel erfgoedobject als een narratieve ruimte tussen gebruik en representatie in.
De titel van het project is afkomstig van de ‘sorting weight setting’, een instelling die alleen toegankelijk is voor moderateurs van immaterieelerfgoed.be. Deze instelling bepaalt in welke volgorde de elementen moeten worden getoond op de website. Hoewel zo'n functie in de meeste online sites aanwezig is, is het een weerslag van de subtiele manier waarop moderatoren hun stempel drukken op de interactie tussen publiek en erfgoed, en daarmee de ongrijpbaarheid van immateriële zaken materialiseren.
Terwijl immateriaal erfgoed elementen voor de bezoeker langsmarcheren, kan de volgorde waarin ze verschijnen worden aangepast.
Project ontwikkeld door Cristina Cochior
Website architectuur: Ruben van de Ven
Interview met: Ellen Janssens
Collectie: immaterieelerfgoed.be
Een nieuwe vuurceremonie
Curatoriële intentie voor een digitale catalogus, voorgesteld door AAM 00071.1.
Voor deze editie van DiVersies stellen we voor om te experimenteren met een prototype van een online catalogus die het geschil tussen twee godinnen in scene zet en illustreert. De eerste godin is Carmentis is de Romeinse godin die wordt geassocieerd met technologische innovatie gaf haar naam geeft aan de digitale catalogus van het MRAH Museum. De tweede is het verzamelobject AA0071.1 Tzitzimime (of Xochiquetzal) die de Azteekse godin is die elke 52 jaar de wereld van de vernietiging bedreigt, tenzij mensen hun kennis vernieuwen tijdens de Nieuwe Vuurceremonie.
Deze catalogus is bedoeld om de dubbelzinnigheid van het proces waarmee gegevens gestructureerd worden te benadrukken en te onderzoeken. Versies en conflicten zetten de koloniale geschiedenis van het museum om in digitale infrastructuren. Het doel is om een scheel-kijkende relatie te leggen tussen de verhalen (van oorsprong, authenticiteit, vaderschap, vertoon van macht...) die ingebed zijn in het kennisproductiemodel van de database en de catalogus van het museum, en de informatiestructuren van hyperteksttaal en internetbrowsers. (...)
Project ontwikkeld door Zoumana Meïté and Martino Morandi
Collectie: Museum for Art and History (Carmentis)
V3rschill3nd3VversiesZijnMOGELIJK?!.
Als we er van uit gaan dat #AnotherWorldIsPossible, dan moeten we die aspiratie misschien op meerdere niveaus en in meerdere domeinen om ons heen schalen en in de praktijk brengen. Als we denken aan de vele verschijningsvormen van verschil(len), en een verscheidenheid aan ervaringen/subjectiviteiten en contexten, dan moeten we niet alleen rekening houden met verschillen in informatie en kennis in termen van inhoud, maar ook met de vorm, logica, ervaring en de toegang tot informatie. Rekening houden met verschillende versies van verschillende "waarheden" wil niet alleen zeggen dat er verschillende perspectieven en argumenten zichtbaar worden, maar ook dat er plek moet zijn voor verschillende (wereldomspannende) systemen, kijk- en argumentatiemodellen. In het geval van het monumentale Wikipedia-project zouden we hier ver mee moeten gaan. Aangezien dit digital commons project erop gericht is om vrij, open, participatief, collaboratief, toegankelijk, neutraal, accumulatief en universeel te zijn, slaagt het er ook niet in om verschillende modi van (her)productie een plek te geven en dus te relateren aan verschillende realiteiten. Aangezien Wikipedia uitgroeide tot een project met epische proporties, biedt het ook ruimte aan hegemonische aspiraties en normaliseert het bijvoorbeeld admins met beruchte reputaties om de manier waarop ze ‘fouten’ bestraffen. De institutioneel-technische protocollen en armaturen, die zijn gebouwd om een bepaalde visie op encyclopedisch werk te ondersteunen, verminderen ook de elasticiteit die ooit essentieel was voor de Wiki (sub)cultuur(en).
Het Hawaiiaanse woord "Wiki" betekent "snel" en werd in eerste instantie gebruikt om de ontwikkeling van webinhoud te beschrijven die tot stand kwam door middel van spontane, organische en incrementele webproductie; de structuur ervan zou voortkomen uit de accumulatie van de inhoud en de articulatie door middel van constante herbewerking. Ward Cunningham (auteur van het eerste WikiWikiWeb) was er in geïnteresseerd het aantal en de locaties van de bewerkingen van wikipagina's bij te houden als een sociologisch experiment en beschouwde zelfs de degradatie van een wikipagina als onderdeel van het proces naar stabiliteit. “Er zijn mensen die geven en mensen die nemen. Je kunt het zien door te lezen wat ze schrijven” (Ward Cunningham, 2009). De huidige staat van Wikipedia als platform laat weinig ruimte om zich zulke niet-formele en niet-genormaliseerde benaderingen en/of ruimte voor experimenten voor te stellen; de ruimte om af te wijken van normen is super beperkt als dat zelfs al mogelijk is. Content conflicten als 'edit wars' worden verborgen onder een enkele tab en niets op de voorpagina wijst op de stand van zaken bij potentiële betwistingen of zelfs maar op de (kracht)dynamiek van het web.
Diff3r3ntVversionsArePOSSIBLE?! wijst op expliciete en impliciete wijst op een aantal van deze kwesties door queer-perspectieven te beschouwen als tegennormatieve posities. Niet alleen als antagonistische interventies, maar ook door dingen belachelijk maken en te hopen daarmee de dominante logica van een enkele 'neutrale kijk', het geloof in objectiviteit en de beklemmende implicaties daarvan, te kunnen herroepen.
Project ontwikkeld door Z.
Collectie: Wikipedia
Info
DiVersions v2
zeven on-line installaties
Hoe zouden digitale collecties van culturele instellingen verschillende en zelfs tegengestelde standpunten kunnen verwelkomen? In de zeven online installaties die hier samengebracht zijn, heroverwegen kunstenaars aan de hand van dekoloniale en intersectionele perspectieven de mogelijkheden van online cultureel erfgoed. Wat als we opnieuw ordenen, luisteren naar algoritmes en twijfelende metadata aan het woord laten?
Download de tentoonstellingsgids
DiVersies v1
De installaties in de online tentoonstelling waren voor het eerst te zien in De Pianofabriek in oktober 2019. De tweede versie van DiVersies werd volledig herwerkt naar aanleiding van reflecties en discussies tussen de kunstenaars en met bezoekers.
DiVersies v1 in De Pianofabriek, Brussel
Guided tours
De komende maanden staan er verschillende rondleidingen met kunstenaars en organisatoren op het programma. Kijk op de website van Constant voor de laatste data. Als u als groep op andere data wil worden rondgeleid, neem dan contact op met: donatella@constantvzw.org
Publication v1.1
In het najaar van 2019 werden artikelen, beschouwingen en kunstenaarsbijdragen in een pdf en wiki-publicatie bijeengebracht. Een tweede versie van de publicatie wordt in december 2020 gelanceerd in iMAL (Brussel) en De Krook (Gent).
Colophon
Met: Schetsmatige herkenning (Michael Murtaugh en Nicolas Malevé), Collectie van onzekerheden (Marie Lecrivain en Colm o’Neill), Wanneer organische bomen de binaire boom ontmoeten (Anais Berck), Materiële Reizen Door Andere Realiteiten (Phil Langley en Mia Melvaer), Het gewicht van dingen (Cristina Cochior), Een nieuwe vuurceremonie (Zoumana Meïté en Martino Morandi) en V3rschill3nd3VversiesZijnMOGELIJK?!. (Z).
Scenografie: Mia Melvær en Cristina Cochior
Ontwerp en ontwikkeling van de publicatie: OSP (Sarah Magnan, Gijs de Heij)
DiVersies is een initatief van Constant en wordt ontwikkeld in samenwerking met: UGent - Department of Educational Studies, Werkplaats immaterieel erfgoed, meemoo - Vlaams Instituut voor het Archief - Expertisecentrum Digitaal Erfgoed, RoSa - Kenniscentrum voor gender en feminisme.